1. |
Smierć. Žałoba. Smutak
01:23
|
|||
2. |
Daleki kryk
06:19
|
|||
Smutak mnie nahadaje maje pačućci
Zasłonaj vosieńskich chmar.
Ciša chałodnaj nočy,
Pusteča, zmročny i daskanały abšar.
Kropli daždžu bjuć pa vadzie,
Kab ažyvić časy staryja.
U biezdani času losy ludziej,
Tych, što dla nas viečna žyvyja.
Daloki kryk nahadaje moj smutak,
I ja čakaju jaho.
Suśviet pačućсiaŭ i ŭspaminaŭ
Unutry mianie adnaho.
Daloki kryk cišyniu razryvaje
I praz chvilinu ścichaje.
Usio što ty šanavaŭ i lubiŭ
Kaliści pamiraje.
Cieni časoŭ minułych u chvalach brudnych,
Biaskoncaść šerych daždžoŭ.
Stohny z hłybiniaŭ vodnych azior chałodnych
Kličuć mianie znoŭ.
|
||||
3. |
Achviary
06:02
|
|||
Ja z sivoj daŭniny
Čuju recha vajny.
U vajnie palahli
Biez pary, u ziamli
Za pryhožy padman,
Śmierć pryniaŭšy darma,
Nie pražyŭšy žyćcia,
Nie ŭzraściŭšy dzicia.
Raby sumniŭnych ideałaŭ
Chacieli mir abaraniać,
A zvarjaciełyja tyrany
Ich adpraŭlali pamirać.
Strašnaj vajny ślady
Nie zamiataje čas.
Žałobny, praz hady
Ŭ sercach bol nia zhas.
Prajšoŭšy toj kašmar
Nie pieramoh nichto.
Siarod ludzkich achviar
Kožnaje žyccio.
U varjackaj hulni
Pieramožcaŭ niama.
Ludzi ŭ pastcy vajny
Pamirajuć darma.
Pamirać nie žadaŭ
Ni adzin čałaviek,
Pad prymusam stralaŭ,
Ale ad smierci nia zbieh.
Bieźlič abarvanych losaŭ,
Mohiłki zabitych mar.
Abarvany ŭ maładości
Čas žyćcia vajny achviar.
Płača maci i siastra,
Płača horka ŭsia siamja.
Smutak padzialaje rod
I skalečany narod.
Pieražyŭšy toj kašmar,
Nie pieramoh nichto.
Siarod ludzkich achviar
Kožnaje žyćcio.
|
||||
4. |
Samahubstva
05:46
|
|||
Bačyŭ maŭklivy les
Jak ty syšoŭ ad nas
Pachmurnym dniom.
Bačyŭ, ale maŭčaŭ,
Byccam spyniŭsia čas.
Śpi viečnym snom.
Nie napisaŭ
I nie skazaŭ pra svoj
Cichi adčaj.
Žalbu svaju
Moŭčki zabraŭ z saboj.
Na viek byvaj.
Što narabiŭ ty? Našto
Žyćcio abarvaŭ?
Bol tvoj nie bačyŭ nichto.
Ty nie kazaŭ.
Što ž ty siabie zahubiŭ?
Nas nie spytaŭ.
Pakuty svaje prypyniŭ,
A našy pačaŭ.
Vyjścia nie adšukaŭ,
Žyć nie chacieŭ dalej,
Bol nie ściarpieŭ.
Žalicca ty nia staŭ
I adzinoka
Ŭ turbotach zhareŭ.
Stan unutry ciabie
Nie zaŭvažaŭ nichto,
Nie adčuvaŭ.
Ad blizkaje biady
Nie ŭchiliŭ nichto,
Nie ŭstrymaŭ.
Nakanavana była
Śmierć nie svaja.
Śpi, chaj ukryje ciabie
Maci-ziamla.
Čas nie satre rodnych rys
Tvaru tvajho.
U sercy žałobna haryć
Viečny ahoń.
|
||||
5. |
Spakusy
08:36
|
|||
Niama ŭ piekle vohniščaŭ i kataŭ,
Tam ružy ŭjucca pa kavanaj bramie,
I dziŭnych ptušak lotaje bahata,
Što ciešać słych svaimi hałasami.
Sviet vabić nas pryjemnym i pryhožym.
Spakusy prapanuje nam žyćcio.
I niekudy źnikaje aściarožnaść,
My robimsia hatovymi na ŭsio.
Niedarečnyja učynki
Robić čornaja duša.
I za ŭsie svaje pamyłki
Musić zapłacić jana.
Znoŭ zaklikajuć pieśni-ščabiatańni
Prajści praz bramu ŭ śviet zadavalnieńniaŭ.
Hatovyja lubyja abiacańni,
Kab čałaviek paddaŭsia na imhnieńnie.
Złamić sprabujem ścieny zabaronaŭ
I robim da žadańniaŭ pieršy krok.
Atručany spakusaju čaroŭnaj,
Ty z lohkaściu traplaješ na kručok.
Niedarečnyja ŭčynki
Robić čornaja duša,
I za ŭsie svaje pamyłki
Musić zapłacić jana.
U šalonym apjanieńni
Možna zažyva zhareć.
Maskami zadavalnieńniaŭ
Luty tvar prykryła śmierć.
U karaleŭstvie dzikaj asałody,
Na sviatkavańniach, u falšyvych cudach
Duša hublaje krochkuju svabodu
I pamiraje ŭ bałocie brudu.
|
||||
6. |
Pomsta
06:28
|
|||
Chopić! Abrydła mirycca
Z tym, chto ciabie prynižaŭ.
Nielha prabačyć, zabycca,
Pomsty čakaje duša.
Za spraviadlivaść i praŭdu
Varta ŭ žyćci pastajać,
Za biezkaštoŭnuju stratu
Treba błahoje viartać.
Čornaju Stužkaju pomsta maja
Ŭjecca vakoł tvajho šlachu žyćcia.
Pietli zaviažucca mocnym vuzłom,
Kab ty najeŭsia svaim čornym złom.
Pomšču, viartajučy kryŭdu i bol.
Usio tvajo zło zastaniecca z taboj.
Unutrany brud ciabie spalić uščent.
...Biez ciabie stanie lepš hety śviet.
Złoha suśviet nie stryvaje,
Honar nie ścierpić abraz.
Pomstaju zdradu viartaju,
Hańbu nia vybačyć čas.
Zajzdraść miažuje z varjactvam
U chvoraj śmiarotna dušy,
Z joju ty musiš zastacca
I ŭ pakutach zhnić.
Čornaju Stužkaju pomsta maja
Ŭjecca vakoł tvajho šlachu žyćcia.
Pietli zaviažucca mocnym vuzłom,
Kab ty najeŭsia svaim čornym złom.
Pomšču, viartajučy kryŭdu i bol.
Usio tvajo zło zastaniecca z taboj.
Unutrany brud ciabie spalić uščent.
...Biez ciabie stanie lepš hety śviet.
|
||||
7. |
||||
Pamiać zaŭždy
Budzie chavać
Vobrazy tych,
Chto nas pakinuŭ.
Śvietły pramień
Rodnaj dušy
Viečna žyvie
Va ŭspaminach.
Uspłyvuć u dumkach zmročnych
Časam rodnyja vočy.
U ich apošniaj chvilinaj
Pozirk hareŭ.
Chaj chacia b na imhnieńnie
Ažyvie letucieńnie,
Paprasić prabačeńnia
Ja nie paśpieŭ…
Smutak moj rozum znoŭ achapiŭ,
Horyč i bol čas nie spyniŭ.
Viečna žyvyja ŭ našaj dušy
Ŭsie, kaho my nie zmahli zbierahčy.
Serca nia zdradzić
Žałobie svajoj.
Svietłaja pamiać,
Viečny spakoj.
|
||||
8. |
Ziamla, palitaja slazami
11:57
|
|||
Tam, dzie kaniec usich šlachoŭ,
Ziamla palitaja slazami.
U joj tyja, chto spakoj znajšoŭ
Pad pomnikami-kamianiami.
U ščylnaj cišyni čuvać
Niamych abryŭki hałašenniaŭ.
Pačućciaŭ sumnych nie strymać.
Niama dla śmierci prabačeńnia.
Napaśla znoŭ pakidajem
Dzień sustrečy, čas spatkańnia,
My čamuści zabyvajem,
Śmierć hadzin nie vybiraje.
Toj, chto syšoŭ z žyćcia nazaŭždy,
Sa śvietu žyvych u apošni šlach,
Pakinuŭ pusteču ŭ dušy,
Samotu i smutak u vačach.
Tych, kaho kaliś pachavali,
Paśla śmierci nie zabyvajuć.
Tych, kaho kaliś šanavali,
Paśla śmierci ŭspaminajuć.
Miortvym spakoj, a žyvym – tolki cichija dumy,
Pošuk schavanaha sensu ŭ śmierci raptoŭnaj.
Cień uspaminaŭ jak sproba schavacca ad sumu.
I škadavańnie, što ščaście dajecca časova.
U sercach tych, chto straciŭ rodnych,
Cišyniu strasajučy,
Iljecca pieśniaju žałobnych
Bol, nie sucichajučy.
Hetu pieśniu toj pačuje,
Chto kaliści pieražyŭ
Śmierci hora i sumuje
Ab pamierłych u dušy.
Padajecca, śviet staŭ ciomny
Ad pakutaŭ ciažkaj straty,
Ale ludziam usio roŭna,
Tut nichto nie vinavaty.
Toj, chto syšoŭ z žyćcia nazaŭždy,
Sa śvietu žyvych u apošni šlach,
Pakinuŭ pusteču ŭ dušy,
Samotu i smutak u vačach.
Tych, kaho kaliś pachavali,
Paśla śmierci nie zabyvajuć.
Tych, kaho kaliś šanavali,
Paśla śmierci ŭspaminajuć.
Śpicie spakojna, cudoŭnyja ludzi,
Tyja, kaho nazaŭždy my zhubili.
Jak było z vami, tak zaraz nia budzie.
Śviet byccam šery, zrabiŭsia niamiły.
|
Zdań Minsk, Belarus
ZDAŃ (ghost - in english) - self-destructing depressive suicidal black metal from Belarus full of despair and suffering.
2017 album ' Svietłaja pamiać, viečny spakoj (R.I.P. in english)' is available.
Streaming and Download help
If you like Svietłaja pamiać, viečny spakoj, you may also like:
Bandcamp Daily your guide to the world of Bandcamp